Εκφοβισμός και βία στο σχολείο

Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying), όπως και ο όρος «θυματοποίηση», χρησιμοποιούνται για να περιγραφεί μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία κι επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού ή/και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός κι εκτός σχολείου. Συχνά το ισχυρότερο παιδί αντλεί από την πράξη του κάποιο όφελος, όπως ευχαρίστηση, κύρος και υλικά αποκτήματα, ενώ το «αδύναμο» παιδί δεν μπορεί να προστατεύσει με ουσιαστικό και ριζικό τρόπο τον εαυτό του. Ο εκφοβισμός και η βία στο σχολείο είναι και ομαδικό φαινόμενο, καθώς δεν αφορά μόνο το μαθητή που εκφοβίζει κι εκείνον που εκφοβίζεται, αλλά και όσους είναι παρόντες και γνωρίζουν την ύπαρξή του, δηλ. τους παρατηρητές, οι οποίοι μπορεί να είναι μαθητές ή κι ενήλικες.

Βία από Τρίτους στο Σχολείο (Third Party Violence)

Περίληψη των πρακτικών του δεύτερου περιφερειακού σεμιναρίου του προγράμματος των κοινωνικών εταίρων για τη βία στα σχολεία από τρίτους. Στο σεμινάριο αυτό συμμετείχε ο Δημήτριος Γκίνης ως εκπρόσωπος της ΟΛΜΕ, ο οποίος παραθέτει την παρακάτω περίληψη των πρακτικών. 

Στις 7 Ιουνίου 2012 πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες το δεύτερο περιφερειακό σεμινάριο  του προγράμματος των κοινωνικών εταίρων στην εκπαίδευση για τη βία στα σχολεία: Πρόληψη και μετριασμός της βίας από τρίτους και της παρενόχλησης στα σχολεία.

Παρουσιάστηκε η έκθεση από το πρώτο περιφερειακό σεμινάριο με το ίδιο θέμα που πραγματοποιήθηκε στη Βαρσοβία, στις 26 Απριλίου 2012, όπως επίσης και το προσχέδιο της ETUCE με τις οδηγίες εφαρμογής για τις συνδικαλιστικές ενώσεις των εκπαιδευτικών. Παρουσιάστηκαν επίσης και οι μελέτες περίπτωσης  από την Πολωνία, την Ισπανία και τη Σουηδία.

     Οι ομάδες εργασίας παρείχαν ανατροφοδότηση για την εφαρμογή των πολυτομεακών οδηγιών για την αντιμετώπιση της βίας από τρίτους και της παρενόχλησης που σχετίζεται με την εργασία στον τομέα της εκπαίδευσης. Τα ερωτήματα που τέθηκαν και απαντήθηκαν αφορούσαν στα είδη περιστατικών βίας από τρίτους, στις ιδέες για πραγματικές και πιθανές δραστηριότητες  πρόληψης της βίας, κατά πόσο είναι χρήσιμες οι οδηγίες για την πρόληψη της βίας από τρίτους στον τομέα της εκπαίδευσης, πως και πότε θα πρέπει να πραγματοποιούνται αυτές οι δράσεις και ποιες είναι οι πιο κατάλληλες μορφές  εφαρμογής για την επιτυχέστερη πρόληψη καθώς και τα βασικά στοιχεία αυτών των δράσεων. Το τελευταίο ερώτημα αφορούσε τις προκλήσεις/ευκαιρίες εφαρμογής των πολυτομεακών οδηγιών για την πρόληψη της βίας  από τρίτους  στην εκπαίδευση.

Δημοσίευμα Γαλλικής Εφημερίδας..

 

                                         Μετάφραση στα Ελληνικά.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ 1789…………

Ο ελληνικός λαός δε σταματά πλέον να εισπράττει τα μέτρα λιτότητας των διαδοχικών κυβερνήσεων που είναι εξαρτημένες από τις αποφάσεις της Ευρώπης. «Εχθές ακόμη, ένας Αθηναίος, κατεστραμμένος, αυτοκτόνησε στην κεντρική πλατεία, μαρτυρώντας την απελπισία που έχει καταλάβει το λαό μας». Ο Δημήτρης Γκίνης δε βρίσκει πια τις λέξεις για να εκφράσει τη σύγχυση μέσα στην οποία βρίσκεται ο λαός του, « από λάθος των κυβερνώντων μας και εξ’ αιτίας  των πλουσίων που νοιάζονται περισσότερο για τα συμφέροντά τους παρά για το κοινό καλό». «Αγγίξαμε τον πάτο» ομολογεί. «Οι δραματικές μειώσεις μισθών και ο πληθωρισμός παραλύουν την οικονομία μας, που είναι ανίκανη να επιστρέψει στην ανάπτυξη. Μας χρειάζεται μια επανάσταση, ένα νέο 1789,για να προτάξουμε αξίες δημοκρατικές, πιο ανθρωπιστικές. Σε μια άλλη Ευρώπη. Αυτή που μας προτείνουν, έχει χάσει την ψυχή της. Οι αξίες που προέβαλε ο Jean Monnet, ένας από τους θεμελιωτές –πατέρες, χάθηκαν στο δρόμο. Δεν είναι πια η Ευρώπη του “Monnet”, αλλά η Ευρώπη του “money”. Οι λαοί δεν πρέπει  να αντιμετωπίζονται σαν μια μηχανή που παράγει κέρδος. Συνδικαλιστές και λαϊκές δυνάμεις, οφείλουν να ενώσουν τις ενέργειές τους, ώστε να κυριαρχήσουν άλλες πολιτικές, για το συμφέρον των λαών».